Week van afscheid en genieten

Deze week was de week van afscheid nemen. Dat begon direct maandag toen we om half 6 's morgens Sandra hebben uitgezwaaid voor haar tour. Maar het was ook een week van genieten van de laatste momenten op de projecten. Op de projecten gebeuren een hele hoop mooie dingen. Iedere lach van een kind doet je zo veel goed. Maar er gebeuren ook nare dingen. Er kwam deze week een nieuw jongetje bij Fikelela. Hij lag al 4 dagen alleen in huis, zonder eten of drinken, zonder verschoond te worden, zonder enige aandacht. Op zijn benen zaten brandwonden van uitgedrukte sigaretten. De naam van het jongentje is niet bekend, daarom noemen ze hem 'our baby'. Hij was bang voor de vrijwilligers. Waarschijnlijk had hij nog nooit blanke mensen gezien in zijn leven. De volgende dag werd dit kindje van een jaar of 1 of 2 meegenomen naar de rechtbank. Ik denk dat ze daar wilden zien hoe dit kindje er aan toe was. Wat dan een goed gevoel geeft, is dat we ook dit kindje aan het lachen hebben gekregen op de eerste dag.

Donderdag was de laatste dag dat ik bij GAPA was, de naschoolse opvang. Ik wilde heel graag een activiteit doen met de oudere meiden, omdat ik de laatste twee weken veel met deze groep heb gedaan. Helaas had deze groep een workshop waardoor zij niet deelnamen aan de activiteiten. Aan het einde van de dag hebben wij als vrijwilliger Shosholoza voor de kinderen en de grannies gezongen. Dat is hier een heel bekend nummer. En vrijdag was de laatste dag bij Fikelela, het weeshuis. Het was een hele leuke laatste dag met muziek, muziekinstrumenten, schmink en verkleedkleren. Er was ook een nieuwe baby vrijdag die maar 2 weken oud is. Na afloop met alle mama's op de foto geweest. 

Vrijdagmiddag hebben Eline en ik een choreografie bedacht die wordt aangeleerd bij GAPA. Het was heel leuk om te doen en leuk om iets van ons achter te laten op het project. 

Zaterdag heb ik samen met de Duitse Sonja en de Zwitserse Maria  Devil's Peak beklommen. Het was echt een super zware tocht. Het was erg warm en er stond geen wind. Ik heb 100 keer er aan gedacht om te stoppen. Maar uiteindelijk, na 4 uur klimmen, hebben we de top bereikt. Onderweg een aantal leuke mensen ontmoet, waarmee we ook bovenop de top gezellig mee hebben gekletst. De weg terug ging gelukkig een stuk sneller maar was aan het begin op het steile stuk met klein stenen en zand wel erg eng. Om 18 uur kon ik dan eindelijk Eline en Sandra opzoeken in het V&A Waterfront. Daar zijn we wezen eten om afscheid te nemen van Sandra, die vandaag terug vliegt naar Nederland.

Vandaag samen met Eline en Maria naar Kirstenbosch botanical gardens geweest. Het was daar heel mooi om rond te lopen en te picknicken in het gras.

Morgen worden we om 5.50 opgehaald voor de tour, dus ga nu snel mijn koffer inpakken. Nog een weekje en dan ben ik al weer terug.